พระกำแพงเม็ดขนุน ตามซอกมีผงสีขาวขุ่นชนิดหนึ่ง ผงชนิดนี้ไม่เกาะกันแน่นเหมือนปูน เขี่ยออกได้และไม่ติดกับเนื้อพระ พบในพระกำแพงหลายกรุ หลายชนิด สันนิษฐานว่าใช้รองพื้นกรุก่อนวางพระ หรือเมื่อวางพระแล้วใช้โรยข้างบน เพื่อรักษาผิวและเนื้อ ป้องกันสิ่งไม่พึงประสงค์เกาะติดพระ เท่าที่ได้สังเกตพระที่มีผงชนิดนี้มีราดำจับน้อยหรือไม่มี ด้านหลังของพระนางพญา ผิวและเนื้อผุเปื่อยมาก พระสมเด็จฯ พิมพ์ทรงขนาดใหญ่ แม่พิมพ์นี้พระเกศเรียว ช่วงกลางของฐานชั้นล่างคอด(ลีบ)เล็กน้อย บนพระพักตร์ พระอุระ พระหัตถ์และฐานชั้นล่างเห็นผิวเดิมมาก รูปพระพิมพ์ใหญ่แม่พิมพ์เดียวกันอยู่ในหนังสือเบญจภาคี เล่มใหญ่ปกแข็งหน้า ๑๓๓ เล่มเล็กปกอ่อนหน้า ๑๔๗ Pra kamphaeng leela medkhanun. Pra somdej wat rakang pim yai (prasomdet). Pra nangphya wat nangphya pim kaotrong (right hand over knee).------ Tip สำหรับผู้เริ่มศึกษาพระสมเด็จฯ --- "คนละแม่พิมพ์" --- อะไรที่ทำให้พระสมเด็จสององค์มีค่านิยมต่างกันมาก ราวฟ้ากับดิน เหตุผลหลักได้แก่ ๑.เป็นพระแท้กับพระปลอมเลียนแบบ ๒.เป็นพระสมเด็จวัดระฆังฯและวัดใหม่อมตรส(บางขุนพรหม)ที่สร้างจากแม่พิมพ์หลวงวิจารณ์เจียรนัย(พิมพ์ทรงนิยมหรือพิมพ์ทรงมาตรฐาน)กับพระสมเด็จกรุอื่น วัดอื่นและสถานที่อื่น ๓.พระสมเด็จวัดระฆังฯและบางขุนพรหมพิมพ์ทรงนิยมที่สร้างในพ.ศ.๒๔๐๙ -๒๔๑๕ เป็นพระเบญจภาคีอย่างหนึ่ง (พระของทั้งสองวัดมีพิมพ์และเนื้อคล้ายกัน) พระสมเด็จอื่น ๆ ไม่อยู่ในชุดเบญจภาคี (ยกเว้นพระสมเด็จเกศไชโย ๓ พิมพ์ทรง) คำบรรยายเรื่องพิมพ์ในหนังสือพระสมเด็จฯของตรียัมปวายหมายถึงพิมพ์ของพระสมเด็จวัดระฆังฯและบางขุนพรหม ไม่ได้แยกเป็นคำบรรยายของแต่ละวัด คำบรรยายเรื่องเนื้อก็เช่นเดียวกัน --- เรื่องที่ควรต้องศึกษาคือ 'พิมพ์' ของพระองค์ที่มีค่านิยมสูง องค์ที่มีชื่อเสียง องค๋ดารา เช่น องค์ลุงพุฒ องค์เสี่ยดม องค์หลังใบโพธิ์ ฯลฯ และแสวงหาพระตาม 'พิมพ์' ที่ได้ศึกษานั้น เริ่มใหม่ ๆ อาจจะพอจำได้ ๑ - ๒ แม่พิมพ์ เมื่อศึกษาไปเรื่อย ๆ จะจำแม่พิมพ์ได้มากขึ้น ในหนังสือเบญจภาคีมีรูปภาพพระแท้องค์ที่มีชื่อเสียงจำนวนมาก เฉพาะพระสมเด็จวัดระฆังฯพิมพ์ใหญ่มีถึง ๕๐ แม่พิมพ์ (หนึ่งรูปคือหนึ่งแม่พิมพ์) อาจไม่ครบทุกแม่พิมพ์ของวัดที่มี แต่มากพอสำหรับการหาพระในตลาดทั่วไป --- วิธีศึกษารูปภาพอย่างหนึ่งคือ ดูรูปบ่อย ๆ ดูแล้วดูอีก วันเวลาผ่านไปเป็นเดือนเป็นปี เมื่อจิตใต้สำนึกทำงานเต็มที่จะจำได้เอง (หนังสือเกี่ยวกับเรื่องของจิต เขียนว่า เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว จิตสำนึกมีขนาดเท่ากับส่วนที่ลอยอยู่เหนือผิวน้ำของก้อนน้ำแข็ง จิตใต้สำนึกมีขนาดเท่ากับน้ำแข็งส่วนที่ลอยอยู่ใต้ผิวน้ำ โดยประมาณคือ ๑ ส่วน / ๑๐ ส่วน - จิตใต้สำนึกมีกำลังสูงกว่าจิตสำนึกมาก) --- เพียง ๒ มิติ คือความกว้างและความยาวของแต่ละส่วนในรูปภาพพระแท้ สามารถนำมาใช้ประโยชน์ได้มาก พูดได้ว่ามากที่สุดในเรื่อง ๑.รูปทรง ๒.รูปลักษณะของแต่ละส่วน ๓.ขนาดของแต่ละส่วน และ ๔.สัดส่วนต่าง ๆ ถ้าไม่ทราบทั้ง ๔ อย่างนี้เป็นการยากมากที่จะศึกษาเรื่องของพิมพ์และพิจารณาได้ --- ทั้งสองฝ่ายคือฝ่ายที่มีค่านิยมมากและน้อยนั้นเป็น "คนละแม่พิมพ์" ซึ่งต้องศึกษา สังเกตและพิจารณาแยกให้ออก แม่พิมพ์หรือ 'พิมพ์' เป็นตัวกำหนดค่านิยมที่เป็นรูปธรรม ในเรื่องพิมพ์ของพระสมเด็จมีตัวเลือก และเป็นประเด็นหลักในการสังเกตพิจารณาเพียง ๒ อย่าง - พิมพ์ที่มีค่านิยมมาก กับพิมพ์ที่มีค่านิยมน้อย --- ข้อเขียนในหนังสือและตำรานั้น เมื่อได้อ่านแล้วแต่ละคนอาจเข้าใจต่างกันและตีความไม่เหมือนกัน แต่รูปภาพไม่ต้องตีความ (สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น) การมีคำว่า 'วัดระฆัง' ไม่ใช่เป็นการรับรองว่าพระองค์นั้นมีค่านิยมสูง ใคร ๆ ก็อ้างได้ว่าเป็นพระสมเด็จวัดระฆัง พูดหรือเขียนอย่างไรก็ได้ --- เรื่องที่มีความหมายมากคือ เมื่อพิจารณาพระองค์หนึ่ง ลักษณะหรือจุดอะไรตรงไหนที่แสดง(ชี้บอก)ว่าเป็นพระของวัดระฆังฯ มีปรากฏเฉพาะในพระวัดระฆังฯ (เท่านั้น) เป็นคำถามที่ลงถึงรายละเอียดกว่าคำว่าแท้หรือไม่แท้ เมื่อพิจารณาแง่นี้จะทราบว่าพระสมเด็จวัดระฆังฯแท้มีน้อยมาก กับคำถามนี้การดูพิมพ์โดยพิจารณาองค์รวมทั้งหมดชัดเจนที่สุด - ทำไมจะไม่ชัดเจน ดูเป็นสิบ ๆ จุด --- ทั้งหมดนี้เป็นสาระของเรื่อง การหาพระสมเด็จฯแท้ "ตามพิมพ์" ในรูปภาพพระแท้ (ลักษณะอื่น ๆ พิจารณาเป็นลำดับถัดไป เช่น ปูน ผิว ริ้วรอยธรรมชาติ สี) การแยกพิมพ์ของพระแท้จากพิมพ์ของพระปลอมเลียนแบบและพิมพ์ของผู้สร้างอื่น ๆ ได้คือ ปลายทางและความสำเร็จ