พระนางพญาพิมพ์สังฆาฏิ (สังฆาฏิเด่นกว่าของพิมพ์อื่น) องค์นี้พระกรรณขวาติดชัดมาก น้อยองค์ที่จะเห็นคล้ายไรพระศกแยกออกเป็นสองเส้นตั้งแต่ตอนกลางของพระกรรณลงไปจรดไหล่ (จากหนังสือพระนางพญา ของตรียัมปวาย พิมพ์สังฆาฏิ - ข้อมูลที่ต้องใช้เสมอและใช้ได้ตลอดไป - ๑.พระเกศสั้นจิ่มเบนไปทางขวามือเราเล็กน้อย(ควรต้องผ่านข้อนี้ก่อน - ใช้คัด) ๒.พระศกวาดโค้งยาวจดพระอังสา (ไหล่) พระกรรณวาดโค้งเป็นหูบายศรี ส่วนโค้งของไรพระศกกับพระกรรณตรงข้างแก้มแตะกันทำให้แลดูคล้ายปลายไรพระศกแตกปลาย ๓.เส้นจีวรพาดเฉียงปลายแทงเข้าไปในซอกแขน ๔.เส้นสังฆาฏิเป็นลำตรงปลายใหญ่เล็กน้อย ๕.หัวไหล่ขวาค่อนข้างมน ๖.ลำพระบาทขวาองค์พระเป็นลำเล็ก แยกส่วนเห็นเป็นพระชงฆ์ (แข้ง) กับพระบาทชัดเจน พระบาทซ้ายเป็นลำหนาคล้ายกับพิมพ์เข่าตรง) พระซุ้มกอ คราบดินไม่ซับซ้อน คล้ายดินนาที่พบเห็นทั่วไป (ข้อสังเกต - พระดินที่บาง เช่น พระซุ้มกอพิมพ์กลาง สันนิษฐานว่ามีการเตรียมดิน การผึ่งให้แห้งและการเผาที่ดี จึงไม่ค่อยพบรอยร้าว บิ่น แตกและหัก) พระสมเด็จฯพิมพ์ทรงเจดีย์ แม่พิมพ์นี้พระพักตร์ใหญ่ ผิวเดิมผุเปื่อยออกทั้งองค์ ที่เห็นขรุขระไม่เรียบไม่ใช่ผิวดั้งเดิมแต่คือเนื้อซึ่งเดิมอยู่ใต้ผิว เมื่อผิวหลุดออกเห็นมวลสารมากขึ้น (พระเนื้อดินที่ผิวเปิดจะสังเกตดูได้ง่ายกว่าพระเนื้อปูน) ผิวเดิมเหลืออยู่บางๆเล็กน้อยบริเวณล่างสุดทางด้านหลัง (รูปพระพิมพ์ทรงเจดีย์แม่พิมพ์เดียวกันอยู่ในหนังสือเบญจภาคี เล่มใหญ่ปกแข็งหน้า ๑๔๑ เล่มเล็กปกอ่อนหน้า ๑๕๕) -------- Tip สำหรับผู้เริ่มศึกษาพระสมเด็จฯ ---- เรื่องของแป้งโรยพิมพ์ ---- (จากหนังสือพระสมเด็จฯ ของตรียัมปวาย) การจำแนกประเภทของผิว - เมื่อพิจารณาลักษณะของผิวโดยทั่วไป จะเห็นได้ว่ามีลักษณะต่างๆกันและการแตกต่างของผิวเหล่านี้ ย่อมเป็นปัจจัยสำคัญมากที่สุดอย่างหนึ่ง ที่มีผลให้เนื้อของพระมีความแตกต่างกันไปด้วย (ข้อสังเกต - คือผิวต่างทำให้เนื้อต่าง) โดยสรุปแล้วอาจจำแนกผิวของเนื้อออกเป็น ๔ ประการคือ :- ๑.ผิวเยื่อหอม ๒.ผิวแป้งโรยพิมพ์ ๓.ผิวเรียบ ๔.ผิวฟู ---- ๑.ผิวเยื่อหอม ผิวประเภทนี้ปรากฏเฉพาะเนื้อของวัดระฆังฯ เป็นผิวของประเภทเนื้อที่มีความนุ่มจัดๆ เช่น เนื้อเกสรดอกไม้ และเนื้อกระแจะจันทน์ ต้องมีความเข้าใจว่า เนื้อประเภทนี้"เกือบจะไม่มีลักษณะของผิวปูน" เคลือบอยู่ข้างหน้าเลยแม้แต่น้อย หรืออาจจะกล่าวได้ว่า ผิวและเนื้อเกือบจะเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน (ถ้าลอกเอากาบที่หุ้มหัวหอมออก จะเห็นผิวเยื่อหอมซึ่งบางและแนบแน่นกับเนื้อ) ---- ๒.ผิวแป้งโรยพิมพ์ ผิวประเภทนี้เกิดจากเนื้อที่มีความนุ่มและละเอียดจัดๆเช่นเดียวกับเนื้อที่เกิดผิวเยื่อหอม แต่สภาพเนื้อมีความแห้งมาก ปราศจากสารน้ำมันต่างๆหรือปฏิกิริยา(ผล)จากการลงรักเก่า --------- (ข้อสังเกตเพิ่มเติม -- (ก)ข้อมูลจากหนังสือพระสมเด็จฯ -- ๑)เนื้อมี ๓ ประเภทคือ ๑.๑เนื้อประเภทหนึกนุ่ม มีสองชนิดคือเนื้อเกสรดอกไม้และเนื้อกระแจะจันทน์ ทั้งสองชนิดนี้มีปรากฏเฉพาะของวัดระฆังฯ บางขุนพรหมไม่มีเนื้อนี้ ๑.๒เนื้อประเภทหนึกแกร่ง มีสองชนิดคือเนื้อขนมตุ๊บตั๊บและเนื้อปูนแกร่ง ๑.๓เนื้อประเภทผสม คือบางองค์หนึกนุ่ม บางองค์หนึกแกร่ง มีสองชนิดได้แก่เนื้อปูนนุ่มกับเนื้อกระยาสารท ๒)เนื้อที่มีแป้งโรยพิมพ์ได้แก่ เนื้อเกสรดอกไม้ เนื้อกระแจะจันทน์ เนื้อกระยาสารท สำหรับเนื้อปูนนุ่มมีแป้งโรยพิมพ์น้อยองค์ องค์ที่มีแป้งโรยพิมพ์ก็จะมีแต่เพียงบางๆตามซอกๆด้านหน้า ๓)ถ้าผิวนุ่มเนื้อจะนุ่ม ผิวแกร่งเนื้อจะแกร่ง (ข้อสังเกต - ผิวและเนื้อนุ่มจะกร่อน ผุและเปื่อยได้ง่ายและมากกว่าผิวและเนื้อแกร่ง) ๔)ถ้าผิวบางเนื้อจะนุ่ม ผิวหนาเนื้อจะแกร่ง (ข้อสังเกต - เนื้อเกสรดอกไม้และเนื้อกระแจะจันทน์ที่มีเฉพาะพระของวัดระฆังฯซึ่งเป็นเนื้อที่นุ่มจัดจะมีผิวบาง เช่นผิวเยื่อหอม) -- (ข)โดยทั่วไปถึงจะมีแป้งโรยพิมพ์จะสังเกตเห็นได้ยาก (เหมือนไม่มี) เพราะการถูกจับสัมผัส ความชื้น เหงื่อ น้ำมัน ไขเทียน รัก ถ้าต้องการให้เห็นชัดต้องทำให้พระแห้งปราศจากความชื้นและน้ำมัน แต่ละคนอาจเลือกใช้วิธีทำให้พระแห้งต่างกัน ตรียัมปวายแนะนำ ๔ วิธี (รายละเอียดมีในหนังสือพระสมเด็จฯ) การได้พบได้เห็นแป้งโรยพิมพ์เป็นจุดสำคัญจุดหนึ่งซึ่งจะนำไปสู่ความสำเร็จ -- (ค)ถ้าพบพระที่มีผิวบางเช่นผิวเยื่อหอมและมีแป้งโรยพิมพ์ นับว่ามีโอกาสที่จะเป็นพระสมเด็จฯวัดระฆังฯ คือพระเนื้อเกสรดอกไม้และเนื้อกระแจะจันทน์ ซึ่งต้องตรวจสอบเรื่องพิมพ์ด้วยเสมอ -- (ง)ถ้าพบพระที่มีสีโดยรวมออกไปทางน้ำตาล ได้แก่น้ำตาลหม่นและน้ำตาลไหม้ และมีแป้งโรยพิมพ์มีโอกาสที่จะเป็นพระเนื้อกระยาสารท -- (จ)อีกด้านหนึ่งพระประเภทหนึกแกร่งจะไม่มีแป้งโรยพิมพ์ ได้แก่เนื้อขนมตุ๊บตั๊บและเนื้อปูนแกร่ง ถ้าพบพระองค์ใดที่มีเนื้อแกร่งและมีแป้งโรยพิมพ์ด้วย ย่อมไม่ใช่พระสมเด็จวัดระฆังฯและบางขุนพรหม ---------------------------------------------------------------------------------------------------- เรื่องเหนือธรรมชาติ Supernatural - ในเดือนสิงหาคม พ.ศ.๒๕๕๕ สมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต) พรหมรังสี (ท่านอยู่ในโลกอีกมิติหนึ่ง บอกผ่านพระภิกษุรูปหนึ่งที่ติดต่อทางสมาธิ) ให้คนไปหาคนๆหนึ่ง เมื่อได้พบแล้วพูดว่า หลวงพ่อให้มาบอกว่า ให้ 'พูด' ขอความช่วยเหลือถ้าคับขัน(ไม่ว่าจะอยู่ที่ใด) หลวงพ่อจะได้ยินและจะไปถึงภายในพริบตา (กะพริบตาหนึ่งครั้ง)