หลายคนเรียกว่า สมเด็จนางพญา คล้ายยกย่องให้กิตติคุณสูงขึ้น และเน้นให้รู้ว่าคือพระนางพญาของวัดนางพญา (ด้วยตำนาน ชื่อวัดและศักดิ์ศรี ย่อมเรียกได้) คู่กันมาแต่โบราณกับจักรพรรดิแห่งพระเครื่อง --- นี่คือสภาพเดิมที่สุด ถูกเก็บและไม่มีการจับส่องเป็นเวลานานหลายสิบปี -------- ข้อมูลของพระนางพญา วัดนางพญา (จากหนังสือ"พระนางพญา" ของตรียัมปวาย) ------ พุทธลักษณะนางพญาเข่าโค้ง (แบบ uncut) ------ พระเกศเป็นพระเกศปลีปลายแหลม ถ้าหากส่วนยอดองค์พระพิมพ์ติดไม่เต็ม พระเกศอาจสั้นจิ่มหรือทู่ได้ ทั้งนี้ก็ขึ้นอยู่กับการตัดขอบข้างพระของโบราณท่าน พระพักตร์เป็นรูปไข่ไม่ป้านอย่างพิมพ์เข่าตรง มีลักษณะนูนโค้งแบบหลังเต่า ขอบพระพักตร์จะเป็นสโลปลาดโค้งลงไปหาพื้นผิว พระนลาฏเถิกกว้างมีรอยยุบตัวใต้แนวไรพระศก พระศกเป็นเส้นโค้งวาดตามแนวพระเศียร ปลายไรพระศกแต่ละข้างจะจรดพระพักตร์ในระดับขมับ พระกรรณทั้งสองข้างเป็นบายศรีอ่อนๆ พระกรรณขวาองค์พระชิดพระพักตร์ ส่วนพระกรรณซ้ายองค์พระอยู่ห่างพระพักตร์เล็กน้อย ในองค์ที่พิมพ์พอชัดซึ่งมีน้อยมาก พระเนตรมีลักษณะโปนน้อยๆ พระนาสิกเล็กสั้นและเลือนมากคล้ายเข่าตรง แต่ส่วนใหญ่จะไม่เห็นเลย พระโอษฐ์โค้งเป็นพระจันทร์ครึ่งเสี้ยวบางๆหงายขึ้นและเจ่อยื่นออกมา ใต้พระหนุด้านขวาองค์พระจะมีเส้นเอ็นคอวาดโค้งสะบัดออกมา และยาวลงมาจรดพระอังสา ส่วนใต้พระหนุด้านซ้ายองค์พระมีเส้นเอ็นคอเช่นเดียวกันวาดยาวลงมาเชื่อมต่อกับเส้นจีวร ปลายพระกรรณขวาองค์พระจรดพระอังสา ส่วนปลายพระกรรณซ้ายองค์พระจรดบ่าเชื่อมต่อกับเส้นสังฆาฏิ เส้นจีวรกับเส้นสังฆาฏิแตะติดกันบนพระอุระ แนวพระอังสาโค้งเป็นแอ่งกะทะหรือห้อยท้องช้าง เหนือขึ้นไปเป็นแอ่งร่องพระศอจะเห็นเส้นวิ่งเป็นริ้วเป็นแนวอยู่ในระหว่างเส้นเอ็นคอทั้งสองข้าง แลดูคล้ายเส้นกำไลคอหรือสร้อยพระศอ พระอุระใหญ่ผายออกและค่อยๆสอบเข้ามาเป็นส่วนพระอุทร ส่วนพระอุระและพระอุทรมีเนื้อเต็ม พระปรัศว์หรือสีข้างจะเห็นเส้นกันขอบ ช่วยให้พระอุระและพระอุทรนูนเด่นงดงาม พระอุทรไม่โปนเป็นกระเปาะแบบพิมพ์เข่าตรง แต่จะเป็นพื้นลาดเอียงลงมาสิ้นสุดเหนือพระกรซ้าย พระอังสาทั้งสองข้างมน พระหาหาขวาองค์พระค่อยสอบลงมาจากพระอังสา เมื่อถึงข้อศอก ส่วนที่เป็นพระกร จะคอดเล็กน้อยและเผยอตัวขึ้นพาดเข่า พระหัตถ์มีความโตไล่เลี่ยกับพระกรตลอดจนพระหัตถ์จะแลคล้ายงวงช้าง มีความอ่อนช้อยมากกว่าพิมพพิมพ์เข่าตรง แต่ในพิมพ์เข่าตรง พระพาหาชิดลำพระองค์มากกว่า ส่วนพระพาหาซ้ายองค์พระนั้นจะแนบชิดลำพระองค์เช่นกัน ลำพระพาหามีอาการโค้งงอเล็กน้อย ปลายข้อศอกด้านนอกจะเป็นจงอยยื่นออกมาต่อกับเส้นจีวรที่วิ่งยาวมาจรดพระชานุ พระกรโค้งเป็นขอเบ็ด ปลายขอเบ็ดมักทู่กว่าพิมพ์เข่าตรง พระเพลาโค้งไม่ตรงแน่วแบบเข่าตรง พระชงฆ์และพระบาทส่วนบนเล็ก ส่วนพระชงฆ์และพระบาทส่วนล่างหนาโค้งเป็นท้องช้าง จุดที่งดงามอีกจุดหนึ่งที่น่าสังเกตคือ พระชานุทั้งสองข้างเชิดขึ้นปลายมน พอมาถึงส่วนใต้พระเพลาอันเป็นส่วนขอบล่างพระจะตัดตรง ทำให้เกิดจินตภาพถึงความงดงามอ่อนช้อย ที่ตั้งอยู่บนฐานแห่งความมั่นคง มีความสง่าเนื่องจากส่วนพระเพลาค่อนข้างกว้าง ------- มีจุดที่น่าสังเกตถึงความแตกต่างจากพิมพ์เข่าตรงอีกจุดหนึ่งก็คือที่เส้นจีวรและเส้นสังฆาฏิ เส้นจีวรในพิมพ์เข่าตรงจะโค้งมากกว่า เส้นสังฆาฏิยาวโค้งน้อยๆลงมาพาดลำพระองค์ทางซีกซ้ายองค์พระ ส่วนพิมพ์เข่าโค้งนั้น เส้นจีวรจะโค้งน้อยกว่า และส่วนปลายแหลมเลยล้ำเข้าไปในซอกแขน ส่วนเส้นสังฆาฏิมีอาการโค้งเช่นกัน ทว่าพาดมาทางกลางลำพระองค์พระพอดี ------------------------------------ ข้อสังเกต (๑)นอกจากจะหาได้ยากที่สุดในบรรดาพระเบญจภาคีแล้ว ยังหาข้อมูลได้ยากด้วย ข้อเขียนพุทธลักษณะของพิมพ์เข่าโค้งวัดนางพญานี้ละเอียดที่สุด ไม่มีในหนังสือและนิตยสารในปัจจุบัน ไม่มีในสื่อออนไลน์ทุกเพจ คลิปและเว็บไซต์ เป็นข้อมูลที่มีค่าสำหรับการศึกษาและแสวงหาพระนางพญาวัดนางพญา (๒)ตรียัมปวายเป็นผู้จัดให้มีชุดเบญจภาคี พระนางพญาในชุดเบญจภาคีคือพระนางพญาวัดนางพญา ช้อมูลในหนังสือ"พระนางพญา" ที่ตรียัมปวายเป็นผู้เขียน ควรถือเป็นข้อมูลหลักและมีความสำคัญเป็นลำดับต้น (๓)พิมพ์เข่าโค้งมีหลายแม่พิมพ์ (ที่เคยพบ ๖ แม่พืมพ์) โครงสร้างและพุทธลักษณะของแต่ละแม่พิมพ์คล้ายกัน ต่างกันในรายละเอียดเล็กน้อยซึ่งมีไม่กี่จุด (๔)นอกจากการได้ส่องแล้วการได้ถ่ายรูปโดยเฉพาะพระสภาพเดิมๆทำให้รู้สึกดี การขายจะเป็นการแยกพระที่อยู่ด้วยกันมาเป็นร้อยๆปี ไปจากกัน