ร้างโดยช่างหลวง(สิบหมู่))และปลุกเสกโดยสมเด็จพุฒาจารย์โต พรหมรังสีอดีดเจ้าอาวาสวัดระฆังในสมัยรัชการที่ ๔ กรุงรัตน์โกสินธิุเพื่อเป็นพุทธบูชาสืบทอดพระพุทธศาสนา
i was made by Royal craftman and consecrated by Somdet Bhuddahjahn To Promrangsi,the former abbot of Watrakang in the reign of King Rama 4
การให้ธรรมะเป็นทานชนะการให้ทั้งปวง ใครเห็นพระธรรมบุคคลนั้นเห็นพระองค์ เราชาวพุทธควรรู้พระพระธรรมวินัย สาธุ.............เว้นจากการฆ่าสัตว์
เว้นจากลักทรัพย์
เว้นจากประพฤติล่วงพรหมจรรย์
เว้นจากพูดเท็จ
เว้นจากดื่มสุราเมรัย
เว้นจากบริโภคอาหารในเวลาวิกาล (เที่ยงไปแล้วจนถึงดวงอาทิตย์ขึ้น)
เว้นจากฟ้อนรำขับร้องประโคมดนตรีและการดูการเล่นที่เป็นข้าศึกต่อพรหมจรรย์
เว้นจากทัดทรงตกแต่งประดับประดาร่างกายด้วยดอกไม้ของหอม เครื่องทา เครื่องย้อมผัดผิว
เว้นจากที่นั่งที่นอนอันสูงใหญ่ (คือเว้นจากนั่งนอนเหนือเตียงตั่งมีเท้าสูงเกินประมาณและที่นั่งที่นอนอันใหญ่มีภายในใส่นุ่นและสำลี)
เว้นจากการรับเงินทองสะสมของมีค่า