19372728 พระนางพญา วัดนางพญา พิมพ์อกนูนเล็ก พระสมเด็จ วัดระฆัง พิมพ์เกศบัวตูม พระผงสุพรรณ วัดมหาธาตุ พิมพ์หน้าแก่

ในหนังสือพระนางพญา ของตรียัมปวาย - ลักษณะการตัดกรอบ มักตัดชิดองค์พระเป็นรูปสามเหลี่ยมหน้าจั่วป้าน บางองค์ตัดชิดองค์พระมากเกินไปทางส่วนบน จึงทำให้ "ตัดขอบเส้นของพระกรรณแหว่งไปบ้าง" กล่าวคือการตัดขอบทางข้างทั้ง ๒ ด้านมักจะเล็งจากยอดพระเกศเป็นเส้นตรงมายังปลายพระชานุ (เข่า) ทั้งสอง พระสมเด็จ แม่พิมพ์นี้ฐานชั้นล่างใหญ่ (พระพิมพ์เกศบัวตูมแม่พิมพ์เดียวกัน - ในหนังสือเบญจภาคี เล่มใหญ่ปกแข็งหน้า ๒๒๙ เล่มเล็กปกอ่อนหน้า ๒๔๓) เนื้อกระยาสารท ลงรักและรักหลุดออกเกือบหมดเหลืออยู่เล็กน้อยติดกับเส้นซุ้มบนด้านซ้าย (ข้อมูลจากหนังสือพระสมเด็จ ฯ ของตรียัมปวาย ในเรื่องการพิจารณาลักษณะของเนื้อ - ลักษณะที่ชัดเจน ๒ อย่างที่จะช่วยให้พิจารณาว่าเป็นเนื้อกระยาสารท ๑.มีมวลสารหลายชนิดต่างวรรณะหรือสี มีทั้งหยาบ (มวลสารขนาดใหญ่) และ ละเอียด (มวลสารขนาดเล็ก) คละเคล้าปะปนกัน ๒.วรรณะส่วนรวม สำหรับเนื้อนุ่มจะมีวรรณะน้ำตาลหม่นคล้ำเจือนวล ผสมด้วยขาวขุ่น ๆ คือ สีช็อคโกเลตอ่อน แต่ถ้าเป็นเนื้อแกร่ง วรรณะจะกระเดียดมาทางน้ำตาลไหม้แห้ง ๆ คือ เนื้อพิกุลแห้ง) พระผงสุพรรณ ลักษณะการเริ่มเปื่อยของรัก ไม่จับตัวกันและหลุดออกจากองค์พระแสดงว่ารักมีอายุมากแล้ว ประมาณร้อยปี สันนิษฐานว่า เป็นการลงรักพระองค์นี้หลังจากการเปิดกรุพระปรางค์ วัดพระศรีรัตนมหาธาตุอย่างเป็นทางการในพ.ศ.๒๔๕๖ (ที่องค์พระพุทธชินราช พิษณุโลก มีการลอกเอารักเดิมออก และลงรักปิดทองใหม่ทุก ๆ ๑๐๐ ปี) Pra nangphya wat nangphya pim oknoonlek. Pra somdej wat rakang pim gesbuatoom (prasomdet). Pra pongsuphan wat mahathat pim narkae. (จากหนังสือพระสมเด็จ ฯ - ปัญหาและข้อเท็จจริง - พระเครื่อง ฯ ทั้งหลาย จัดว่าเป็นสิ่งค่อนข้างลี้ลับสำหรับบุคคลทั่วไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งในปัญหาเกี่ยวกับ "ความแท้จริง" กับ "ความปลอมแปลง" อันเป็นปัญหาหนักอกของสาธุชนผู้มีจิตปสาธะต่อพระปฏิมาองค์น้อย ๆ เหล่านั้น แม้ว่าองค์พระปฏิมาจะวางอยู่บนฝ่ามือของเขา แต่ก็สุดความสามารถที่จะทราบได้ว่าเป็นของแท้หรือของเทียมสถานใด จึงมักจะสร้างความสำคัญผิดขึ้นมาประการหนึ่งว่า คงจะมีเคล็ดลับอันใดอันหนึ่งที่อาจทำให้เข้าใจได้ทันทีที่มีผู้ชี้ให้เห็น และสามารถนำไปตัดสินชี้ขาดในปัญหาข้อเท็จจริงของพระเครื่อง ฯ ได้อย่างเด็ดขาด ซึ่งเท่ากับเป็นความประสงค์ที่จะเรียนพระเครื่อง ฯ "ทางลัด" นั่นเอง อันหาใช่สิ่งที่สามารถจะกระทำได้ไม่ "การศึกษาพระเครื่อง ฯ ย่อมไม่มีทางลัด" จะมีอยู่เฉพาะ "ทางตรง" หรือ "ทางอ้อม" เท่านั้น ถ้าหากเคล็ดลับมีจริงก็คงจะไม่ประสบปัญหาข้อผิดพลาดกันมากในขณะนี้ "การศึกษาทางตรง" ก็คือ การดำเนินตามหลักทรรศนียะ (การดู) โดยตรง ซึ่งจะช่วยให้สามารถขจัดปัญหาหยาบ ๆ ออกไปได้มาก ตะล่อมปัญหาข้อเท็จจริงให้แคบเข้า แล้วก็พุ่งเข้าสู่เป้าหมายการวินิจฉัยโดยแนวทางอันจำเพาะเจาะจง ครั้นเมื่อมีประสบการณ์ทั้งทางทฤษฎีและปฏิบัติมากพอ ก็จะเข้าสู่แก่นแท้ของความจริงได้ในที่สุด ส่วนการเดินทางอ้อมนั้นคือการเล่นพระตามอำเภอใจ ปราศจากหลักเกณฑ์ใด ๆ ไร้ปัญญาและดุลย์พินิจ นิยมของผิดประหลาดว่าเป็นของหายาก ซึ่งตนมีไว้เป็นพิเศษกว่าผู้อื่น หลอกตนเองหรือหลงผิดไปว่าตนเป็นผู้มีความเข้าใจ เหล่านี้คือหนทางที่จะเดินไปสู่ความเป็นเหยื่อของอนารยชน ผู้เพทุบายหลอกลวงด้วยประการต่าง ๆ) ------- สรุปว่า ไม่มีเคล็ดลับใด ๆ ในการดูพระสมเด็จ ฯ มีแต่ ๑.ทางตรง ๒.ทางอ้อม และ ๓.เมื่อมาถึงยุด 4G ที่ใคร ๆ ก็เป็นครูอาจารย์สอนเรื่องพระสมเด็จ ฯได้ มีอีกทางหนึ๋งคือ ทางปิด (ผ่านไม่ได้) ทำนองซอยตัน

กลับไปที่หน้าประกาศหลัก