รายละเอียด :
ดวงตาของเลอันโดรกลายเป็นอุปกรณ์สะกดจิต เขาขึงกางแผ่ตัวเธอ ค้ำอยู่เหนือเธอ เป็นศูนย์รวมความปรารถนาของเธอ “ไม่ได้ คุณกลับไปไม่ได้ ที่นี่เป็นประเทศของคุณเช่นเดียวกับเป็นของผมแล้ว คุณต้องอยู่กับผม”
ฟีบี้พยายามดึงร่างจากอ้อมแขน “ฉันต้องกลับไปหาจูเลียค่ะ ”
มือของเขาหยุดนิ่งจากการโลมเล้าเคล้าคลึงหน้าอกรวดร้าววูบวาบสั่นหวิว “อ้อ ใช่สิ น้องสาวผู้น่าสงสารของคุณ เจ้าหญิงผู้มีทั้งราชอาณาจักรคอยรับใช้ให้บริการ”
“คุณก็ทราบว่า ไม่ใช่แบบนั้น เธอต้องการฉันค่ะ ”
“ผมก็ต้องการคุณ”
คำสารภาพด้วยเสียงรวดร้าวฟาดใส่หัวใจของฟีบี้ แต่ละวลีราวกับมีดเสียดแทงจนช็อก
ในความชาดิกราวเป็นอัมพาต ความหวังเริ่มเบ่งบาน แต่แล้วก็ชะงักหยุดอยู่ในความเย็นเยียบของความ…ระแวง
ทั้งหมด 0 ความคิดเห็น
