8 เปื้อน

คำนำ : บรรณาธิการ 8เปื้อน

“ยินดีต้อนรับเข้าสู่มาตุภูมิแห่งความแปดเปื้อน ยากใครเสมอเหมือน
ร่วมผจญภัยไปกับสิ่งที่ถูกปลูกฝังมา แต่อ้อน แต่ออด
เพื่อปลดแอกปัญญามรณาลึกลับภายในตัวคุณ”
สาบานได้ว่านี่ไม่ใช่ประโยคเปิดสำหรับ8เปื้อนเล่มแรก

มันเกิดขึ้นเร็วมาก เรื่องก็คือมีคนมารวมตัวกันเป็นกลุ่มก้อน
เขียน Flash Fiction หรือเรื่องสั้นขนาดสั้น
มีการตั้งโจทย์ให้เขียนกันอย่างเมามัน มีการชักชวนกันอย่างตูมตาม
ต่อมาไม่นานก็ค่อยๆ เงียบ นิ่งค้างกรอบกระด้างเหมือนปลาตากแห้ง
ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นในโลกโซเชียลเน็ตเวิร์ค แต่เดี๋ยวก่อน!
กระแสการเขียนFlash Fiction ที่เกิดขึ้นก่อนนั้น
ยังคงลุกลามตามฟังก์ชั่นใหม่ๆ ต่อไปไม่หยุด

ขณะเดียวกัน อย่างเงียบๆ มีคนมาร่วมตัวกันเป็นกลุ่มก้อน
เขียนสิ่งเดียวกัน แต่ไม่ยอมยึดกรอบโครงสร้างดั้งเดิม
และอุตริเฉพาะเจาะจงเจือมวลมืดของสารพิษปนเปื้อนบางอย่างลงไป
กลายเป็น Flash Fiction: Improvise Dark da da ♫ จังหวะ 2
เสียงพ่วงท้ายนั้นเป็นอาการฮัมเพลงไม่ผิด โดยรวมรูปแบบก็ไม่ต่างกัน
มีโจทย์ให้เขียนอย่างเมามัน มีการชักชวนกันอย่างตูมตาม แต่ยังไงไม่ทราบชัด
อาจด้วยแรงที่ถูกกระทำ ถูกเสี้ยม ถูกกดหัวคิดไว้ กระตุ้นผสมสาร พิษดังกล่าว
คนกลุ่มนี้ก็เริ่มผิดแผกแปดเปื้อนคล้ายอมนุษย์ แต่ไม่ถึงกับกลายพันธุ์มีพลังวิเศษ
ใช้ลูกตายิงเลเซอร์ได้ พวกเขาแค่เขียนหนังสือ

แต่เดี๋ยวก่อน!
หนึ่งในคนกลุ่ม นี้ คิดว่า ควรเอาเรื่องสั้นพวกนี้รวมเล่ม
ออกเป็นหนังสือ จำกัดจำนวนพิมพ์ วางขายเฉพาะบางร้าน
แล้วเก็บเงินไปหิมาลัย ประเทศอินเดีย

คนที่คิด ไม่ใคร่ครวญให้รอบคอบ ภาระหนักอึ้งจึงตกเป็นของเขา
ยากหลีกเลี่ยง แน่นอนว่า เขาทนขายขี้หน้าเล็กน้อยกับการรับหน้าที่เป็นบรรณาธิการเล่ม
เขาถูกเรียงคิวเปิดซิงโดยกลุ่มคนแปดเปื้อน เขาหัวหมุนในบางเรื่องที่ได้อ่าน
จนเกิดอาการดัดตนข่มท่าน กำชับไม่เป็นภาษาว่า แต่ละคนจงปรับไปที่โหมดดาร์กของตน
ก่อนแล้วค่อยลงมือเขียนส่ง ไม่งั้นไม่ให้ผ่าน และโดยไม่ทันระวังตัว เขาเริ่มท้องเสีย
ติดเชื้อเรื้อรังในกระเพาะลำไส้

8เปื้อนเรื่องสั้นเริ่มเป็นจริงเป็นจัง มันมีแนวทาง แต่แรก แต่ไม่ชัดเจน
กลุ่มคนที่เขียนส่งบ้างบ้าพลัง บ้างยังมึนงง มีบ้างยังขัดเขิน
ไม่ยอมเปลืองหัวเกลือกกลั้วแปดเปื้อนจน สมองเกิดระงับคำสั่งชั่วคราว
ต้องเร่งบำบัดโดยการขูดรีดการเขียนซะใหม่ ทั้งหมดก็เพื่อคนริอ่าน8เปื้อน
จะต้องจำทนแปดเปื้อนตัวอักษรของอมุษย์ทั้ง 8 ไปจนหมดเล่ม

มันไม่ใช่แค่นั้นสิ!
การควบเน้นแนวทางของ Flash Fiction: Improvise Dark da da ♫
ได้ส่อสันดานว่า มันเป็นอะไรที่ไม่น่าพิศวาสชาตินิยม
ถ้าอ่านแล้วยิ้มมันย่อมไม่ใช่ยิ้มประทับพิมพ์ใจ คือ
มันไม่น่ารักหรอก แต่มันก็น่ารักในทำนองตอแหลแหลกลาญ
เสแสร้งสุดลิ่มทิ่มประตู ถ้ามันจะนุ่มนวลนั่นก็ซ่อนอำมหิตมากทีเดียว ไม่ผิด!
มันอวยเสรีภาพ แต่หน่วงหนักในปมลึกของตนเอง 8เปื้อน
มันเป็นหนังสือที่คนอ่านแล้วไม่น่าจะรู้สึกร่มเย็นเป็นสุขปลาดุกฟูอะไรอย่างนั้น
พอทีเถอะ! เอาเป็นว่า มันเป็นเครื่องมือผ่าตัดที่หม่นมืด และแผลนั้นก็เรื้อรังมาเป็นชาติ

สืบเนื่องด้วยกลุ่มคนแตกต่างทางความคิดย่อมมีความแปดเปื้อนต่างรอยตำหนิ
อันประกอบไปด้วยวิวัฒน์ เลิศวิวัฒน์วงศา, อุเทน มหามิตร, ตวงพร ปฏิปทาพานิชย์,
อดิศักดิ์ ด่านพิทักษ์, นฆ ปักษนาวิน, ทศพล บุญสินสุข, เฮีย และ i8
ความน่าสนใจคือทุกคนห่างไกลจากคำว่า สมบูรณ์แบบ และ เข้าเรื่องเสียที
8เปื้อนเล่มแรกนี้โจทย์คือ “เหยื่อ” ไม่ขออธิบายได้ไหม
ยังไงซะ ความจริงก็คือเหยื่อ หนีไม่พ้น

“โขกสับเรื่องสั้นที่แปดเปื้อนเหล่านี้ด้วยการอ่านมันซะ
ชีวิตคุณสะอาดผุดผ่องนักหรือไง อย่าบอกนะว่า คุณอยู่ร่วมในสังคมตอแหลไม่เป็น
มองดูตัวเองสิ มีเมืองใหญ่ขังอยู่ภายในร่างคุณ ระบบสาธารณูปโภคบีบอัดยัดเยียด

ยัง ! ยังไม่พอ ยังไม่พอ!”

ยินดีต้อนรับเข้าสู่ความแปดเปื้อนอันเป็นปกติสุขที่สุดของเรา

ขนาด 10x17 หนา 60หน้า
สภาพหนังสือ 90% ราคาปก 100บาท ขาย 70บาท