พระนางพญาองค์นี้ผิวเดิมผุเปื่อยหลุดออกทั้งองค์ เห็นเมล็ดแร่มาก พระสมเด็จฯแม่พิมพ์นี้ขนาดย่อม ซุ้มไม่สูง เนื้อปูนนุ่มประเภทหนึกแกร่ง (จากหนังสือพระสมเด็จฯ ของตรียัมปวาย - เนื้อปูนนุ่ม ๑.มีสองอย่างได้แก่ ประเภทหนึกนุ่ม และประเภทหนึกแกร่ง ๒.แป้งโรยพิมพ์มีปรากฏน้อยมาก องค์ที่มีแป้งโรยพิมพ์ก็จะมีแต่เพียงบาง ๆ ตามซอก ๆ ด้านหน้า ---- ข้อสังเกตเพิ่มเติม - เนื้อปูนนุ่มบางองค์มีแป้งโรยพิมพ์ บางองค์ไม่มี ๓.วรรณะส่วนรวมโดยทั่วไปเป็นวรรณะขาวแกมหม่น เช่น สีลาน สีมะกอกสุก สีเมล็ดพิกุล) มีก้อนปูนขนาดใหญ่ใต้พระหัตถ์ ตรงกลางพระเพลา (ข้อคิดเห็น - เมื่อตัดขอบ เนื้อปูนส่วนที่ตัดออกจะไม่ถูกทิ้งแน่นอน เพราะมีผงวิเศษ ผงตะไบเงินผงตะไบทอง และอิทธิวัสดุต่าง ๆ ผสมอยู่เหมือนกับเนื้อองค์พระทุกประการ สันนิษฐานว่าทางวัดคงหาวิธีนำกลับมาใช้ ซึ่งอาจตากให้แห้งและตำ(ตำได้หยาบบ้างละเอียดบ้างเพราะมีน้ำมันตังอิ๊วผสมและอยู่ที่ว่าตากแห้งมากหรือน้อย) แล้วนำมาผสมเพื่อสร้างพระในภายหลัง พระบางองค์(ชุดแรกๆของแต่ละคราว)ไม่มีก้อนปูนผสม พระบางองค์มีก้อนปูนที่เล็กละเอียด -- เคยพบผงตะไบทองบนก้อนปูน) รูปพระพิมพ์ทรงเจดีย์แม่พิมพ์เดียวกันอยู่ในหนังสือเบญจภาคี เล่มใหญ่ปกแข็งหน้า ๑๖๙ เล่มเล็กปกอ่อนหน้า ๑๘๓ Pra nangphya wat nangphya pim sangkati. Pra somdej wat rakang pim songjedi (prasomdet). Pra kamphaeng sumkor pim khanompia. ------ Tip สำหรับผู้เริ่มศึกษาพระเบญจภาคี -- จากหนังสือพระนางพญา ของตรียัมปวาย -- ๑)ลักษณะเมล็ดแร่ของพระนางพญาที่แท้จริง ซึ่งปรากฏอยู่บนผิวพระนั้น มีลักษณะละเอียด มีขนาดประมาณปลายเข็มหมุดและประมาณ ๔ เท่าของปลายเข็มหมุด เป็นส่วนมาก ส่วนขนาดที่ใหญ่ประมาณปลายเมล็ดงาหรือเท่าเมล็ดงานั้นมีปรากฏน้อย ๒)สีของเมล็ดแร่โดยทั่วไปมีสีขุ่นมัว และเข้มกว่าสีของพระองค์นั้น ส่วนแร่สีขาวนั้นมีแทรกประปรายอยู่เป็นส่วนน้อย มีลักษณะใสเหมือนเศษกระจก ๓)การโผล่ขึ้นมาของเมล็ดบนพื้นผิวพระนั้นจะมีลักษณะเป็นกลุ่ม ๆ หรือเป็นพืด บริเวณหย่อมที่มีเมล็ดแร่โผล่ขึ้นมานั้น จะมีเมล็ดแร่หลายขนาดปนคละกันขึ้นมาและเป็นเมล็ดแร่ขนาดเล็กเสียเป็นส่วนมาก ๔)เมื่อใช้มือลูบบริเวณผิวองค์พระที่มีเมล็ดแร่ขึ้นพราวอยู่นั้น จะรู้สึกระคายมืออย่างละเอียด ไม่ใช่สากจนเกินไป ๕.เมล็ดแร่มีสัณฐานโผล่พ้นผิวของพระขึ้นมามาก ด้วยเจตนาทำขึ้น เอามือสัมผัสดูรู้สึกสากและระคายมือมาก เป็นลักษณะเมล็ดแร่ของปลอม ------- ข้อสังเกตเพิ่มเติม : ๑.พระที่ผุ กร่อนและเปื่อยมากจะเห็นเมล็ดแร่มากกว่าพระผุกร่อนน้อย ๒.เมล็ดแร่ขนาดเล็กมีมากกว่าเมล็ดแร่ขนาดใหญ่ ๓.เป็นเมล็ดแร่ที่เกิดตามธรรมชาติ ไม่เป็นก้อนผลึกที่เป็นสี่เหลี่ยม(โดยเฉพาะเมล็ดแร่ขนาดเล็ก) และไม่สากระคายมือมาก เมล็ดแร่ขนาดเล็กเป็นของธรรมชาติทำเลียนแบบไม่ได้ ๔.ดินเผามีความแข็งแกร่งน้อยกว่าเมล็ดแร่ ฉะนั้นดินเผาจะกร่อน ผุและเปื่อยง่ายกว่าและมากกว่าเมล็ดแร่ เมื่อดินเปื่อยหลุดออกเมล็ดแร่จะโผล่ขึ้นจากผิวดินซึ่งเป็นผิวใหม่ (เพื่อให้นึกเห็นภาพ - น้ำลดตอผุด) พระที่มีสภาพดินผุกร่อนหลุดออกมากจนเห็นพิมพ์ไม่ชัด เลือนลาง แต่เมล็ดแร่ไม่โผล่ขึ้นมาพอควรกับที่ดินหลุดออกไป เป็นลักษณะที่ผิดจากธรรมชาติ (เป็นงานประดิษฐกรรม) ------------------- ภาษิตของชาวตะวันตก -- ถ้าพบคนที่พูดโอ้อวดเสมอว่าตนเองเป็นคนที่ซื่อสัตย์ ซื่อตรง พึงระวังคนๆนั้นให้มาก เพราะมักจะมีพฤติกรรมไปในทางตรงกันข้าม(กับที่พูด)