จากหนังสือพระนางพญา ของตรียัมปวาย พิมพ์อกนูนเล็ก ๑.พระอุระ (อก) แฟบแบนราบ ๒.เส้นจีวรเป็นเส้นเล็กปลายล้ำเข้าไปในซอกแขน ๒.เส้นสังฆาฏิโตไล่เลี่ยกับเส้นจีวร หรืออาจโตกว่าเล็กน้อย ยาวพาดส่วนลำพระองค์ด้านซ้ายองค์พระ ๔.ส่วนที่เป็นพระเพลา หรือตักนั้นลำพระบาทบนล่างโตไล่เลี่ยกัน พระซุ้มกอกรุนี้ดินนุ่มจึงผุกร่อนมาก เส้นซุ้มด้านขวาใหญ่กว่าด้านซ้าย พระสมเด็จ เห็นกรอบกระจกทั้งสี่ด้าน แต่เห็นไม่เต็มแนวเส้น เพราะตัดขอบเฉียงเล็กน้อยตัดแนวเส้นกรอบบางส่วน ผิวผุเปื่อยหลุดออกมาก ผิวที่เหลืออยู่เห็นเป็นสีขาว ๆ ค่อนข้างเรียบ เช่น บนพระอุระ ฐานบนด้านซ้าย ด้านหลังตอนบน (รูปพระพิมพ์เศียรบาตรอกครุฑแม่พิมพ์เดียวกันอยู่ในหนังสือเบญจภาคี เล่มใหญ่ปกแข็งหน้า ๔๕๑ เล่มเล็กปกอ่อนหน้า ๒๒๗) Pra kamphaeng sumkor pim glang. Pra somdej wat mai-amataros pim sianbaht-okkrut. Pra nangphya wat nangphya pimoknoonlek.- - - Tip สำหรับผู้เริ่มศึกษาพระสมเด็จฯ (จากหนังสือพระสมเด็จฯของตรียัมปวาย) ลักษณะบางอย่างของพิมพ์เศียรบาตรอกครุฑ ที่จะสังเกตเห็นก่อนได้ไม่ยาก ๑.พระศิระและวงพระพักตร์ มีปรากฏเพียงลักษณะเดียวคือ "แบบป้อม" แต่ส่วนพระศิระค่อนข้างป้าน วงพระพักตร์สั้นส่วนโคนนูนจัด และป้อมเขื่อง จึงเรียกว่า "เศียรบาตร" วงพระพักตร์ลักษณะสี่เหลี่ยมลบมุมและป้อมกลม พื้นผิวพระพักตร์ค่อนข้างโค้งนูน ๒.ลำพระองค์ ส่วนมากเป็นแบบกลืนหาย ผสมกับลักษณะทรงกระบอก แนวพระอุระผายกว้างและโค้งนูนมาก จึงเรียกว่า "อกครุฑ" กายวิภาคทางขอบด้านข้างของลำพระองค์มีน้อย จึงมีลักษณะซื่อ ๆ เป็นทรงกระบอกหรือตัววีป้าน ๆ คือ พระอุทรเป็นลำปล้องลงไปเฉย ๆ ไม่ผายออกทางข้างเลย ๓.พระสังฆาฏิเป็นเส้นเดี่ยวแต่หนาและยาวมาก ปลายบนพาดอยู่บนพระอังสา (ไหล่) ซ้าย จดพระกรรณซ้ายพอดี ๔.พระพาหา ลำพระพาหาเขื่องตอนส่วนพระพาหุ (แขนท่อนบน) และค่อย ๆ เรียวมาเป็นพระกร หว่างพระพาหาค่อนข้างลึก เบื้องซ้ายเป็นมุมแหลม ส่วนเบื้องขวาวาดมุมป้านและสอบเรียวลงเบื้องล่าง ๕.พระหัตถ์เรียวคมยิ่งกว่าพระกร ไม่แสดงส่วนหนาหรือลักษณะซ้อนพระหัตถ์เลย ๖.เส้นซุ้มคมเรียวมาก -- ข้อสังเกตเพิ่มเติม - ขนาดประมาณลวดคลิปเหน็บกระดาษ ๗.ลักษณะที่ยังไม่เคยมีใครให้การสังเกตมาก่อน - ใต้พระกรซ้ายใกล้กับพระกัปประ (ศอก) มีเนื้อนูนลงมา คล้ายเส้นชายจีวรของพิมพ์ใหญ่ -------- บทความพิเศษ - ศึกษาและแสวงหาจนถึงที่สุดแล้ว จะได้พบและเข้าใจเรื่องที่มีประโยชน์มากสองเรื่อง ๑.ไม่ว่าจะเป็นความคิด ความเห็น ทฤษฎี สมมติฐาน หลักการ วิธีการ เครื่องมือและอุปกรณ์อย่างใดก็ตาม สิ่งที่จะใช้พิสูจน์ให้เห็นเป็นหลักฐานว่า อย่างไหนสามารถนำมาใช้ในการดูพระสมเด็จฯแท้ได้คือ "องค์พระหรือรูปภาพ" ซึ่งเป็นผลที่ได้จากการนำมาใช้ในเวลาหาและพิจารณาพระสมเด็จฯ อะไรก็ตามที่นำมาใช้แล้วได้พระแท้คือความรู้จริง ข้อมูลจริง ๒.แม้จะมีความรู้และข้อมูลจริงก็ยังไม่พอ ต้องมีความละเอียด แม่นยำครอบคลุมทุกส่วนในการดู เช่น พระปลอมมีตำหนิหรือจุดสังเกตคล้าย ๆของพระแท้ ต้องหาว่าต่างกันอย่างไร เหลี่ยมและมุมต่าง ๆในพระแท้กับพระปลอมต่างกัน ความลาดเอียงและความชันก็ต่างกัน เป็นต้น --- ต้องมีทั้งภาคทฤษฎีความรู้ที่ถูกต้อง และภาคปฏิบัติที่แม่นยำถูกต้อง --- การเคร่งในเรื่องความแม่นยำแสดงว่ามาถึงระดับ"ดูเป็น" (เคร่ง be strict - เคร่งครัด เข้มงวด กวดขัน เอาจริง) หลักการในเรื่องความแม่นยำถูกต้องคือ การมีข้อมูล(ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตาม)ของพระแท้เป็นตัวตั้ง แล้วเอาข้อมูลของพระองค์ที่กำลังพิจารณาดูอยู่มาเปรียบเทียบหรือเทียบดู ยิ่งมีมากข้อมูลผลการพิจารณายิ่งชัดเจน ข้อมูลอาจอยู่ในรูปข้อเขียน ภาพถ่าย หรือพระองค์จริง -- ข้อมูลของพระสมเด็จฯพิมพ์ทรงพระประธานหรือพิมพ์ใหญ่แต่ละแม่พิมพ์มีมากกว่า ๔๐ ข้อ(ลักษณะของแต่ละส่วนและจุด) ข้อมูลส่วนใหญ่ของแต่ละแม่พิมพ์มีลักษณะคล้าย ๆ กัน ซึ่งก็คือรายละเอียดของรูปแบบ (pattern) และฝีมือการแกะแม่พิมพ์ที่เป็นเอกลักษณ์หรือศิลปเฉพาะตัวของผู้ทำแม่พิมพ์ และมีปรากฏเฉพาะของวัดระฆังฯและบางขุนพรหม ถ้าศึกษาจนเข้าใจในศิลปของผู้ออกแบบและแกะแม่พิมพ์แล้วย่อมสามารถบอกได้ว่า องค์ไหนคือพระของวัดระฆังฯและบางขุนพรหม ในอนาคตเมื่อมีการศึกษาพิมพ์ทรงอื่นมากขึ้น คงจะได้พบข้อมูลมากกว่าปัจจุบัน โดยเฉพาะศิลปมีหลายอย่าง(ลักษณะ)ที่คล้าย ๆ หรือทำนองเดียวกันกับของพิมพ์ใหญ่ ----- พระสมเด็จ(แบบใดก็ตาม)ที่ไม่เคยมีข้อเขียนบทความบรรยายลักษณะของส่วนต่าง ๆ ในพิมพ์ (คำบรรยายลักษณะพิมพ์) ไม่มีการชี้บอกจุดสังเกต (บางคนเรียกว่าตำหนิ - แต่มีความหมายแคบกว่า) เป็นพระที่ผู้เริ่มศึกษาไม่อาจจะศึกษาอะไรได้ ไม่มีข้อมูลหลักฐานที่จะยืนยันได้ว่า เป็นพระของวัดใด กรุใด ใครเป็นผู้สร้าง --- พระสมเด็จเก่าโบราณที่มีหลักฐานอ้างอิงว่าใครเป็นผู้ออกแบบและแกะแม่พิมพ์ มีเพียงพระสมเด็จวัดระฆังฯและบางขุนพรหมพิมพ์ทรงนิยม(หรือพิมพ์ทรงมาตรฐาน)เท่านั้น ความเข้าใจในเอกลักษณ์ทางศิลปของผู้ทำแม่พิมพ์และ"พิจารณาดูได้"เป็นเรื่องสำคัญที่ควรต้องศึกษาและฝึกดู (ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไรก็ตามต้องเริ่มจากก้าวที่หนึ่ง)