พระสมเด็จ พิมพ์ทรงขนาดใหญ่ กรอบกระจกติดไม่ลึก แผ่ว ๆ มีการลงรักและล้างรัก มีรักค้างอยู่ในรู หลุม ซอก บนฐานชั้นล่างจะเห็น "ปูน" ได้ดี (พิมพ์กับปูน - Top two พิมพ์เต็มพื้นที่ ปูนเต็มปริมาตร) รูปที่ ๗ - ๘ มวลสารสีเขียวทางด้านหน้า - ด้านหลัง จากหนังสือพระนางพญา ของตรียัมปวาย - ลักษณะเมล็ดแร่ของพระนางพญาที่แท้จริง ซึ่งปรากฏอยู่บน"ผิวของพระ"นั้น มีลักษณะละเอียด มีขนาดประมาณปลายเข็มหมุดและประมาณ ๔ เท่าของปลายเข็มหมุด เป็นส่วนมาก ส่วนขนาดที่ใหญ่ประมาณปลายเมล็ดงาหรือเท่าเมล็ดงานั้น มีปรากฏน้อยและถ้าหากจะมีบ้างก็เพียงไม่กี่เมล็ดในองค์พระหนึ่ง Pra nangphya wat nangphya pim oknoonyai. Pra somdej wat rakang pim yai (prasomdet). Pra kamphaeng sumkor pim yai. ( Tip สำหรับผู้เริ่มศึกษาพระสมเด็จฯ -- ความสำคัญในเรื่องผิว - ข้อมูลบางส่วนของเรื่องผิวจากหนังสือพระสมเด็จฯ ของตรียัมปวาย ๑. เรื่องของผิวจัดว่าเป็นเรื่องที่มีความสำคัญมากที่สุดประการหนึ่ง ในการพิจารณาเรื่องของเนื้อนั้น ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับผิวเสียเกือบ ๖๕ เปอร์เซ็นต์ ทั้งนี้แม้เรื่องของผิวจะเป็นกรณี (ส่วน) หนึ่งของเนื้อก็ตาม แต่ก็เป็นคนละเรื่องต่อกันในทางทรรศนียะ(การดู) และผิวจะมีอิทธิพลครอบคลุมลักษณะของเนื้อทั้งหมด ทั้งเป็นปัจจัยที่ทำให้เกิดคุณลักษณะหรือข้อบกพร่องทางเนื้อได้นานัปการ ๒.มูลกรณีของผิว ข้อ ๓ - ระดับความเหลวตัว หมายถึง "ปริมาณของน้ำ" ในส่วนผสม กล่าวคือ ถ้าส่วนผสมมีน้ำมาก เนื้อก็จะเหลวมาก และโอกาสการละลายตัวของแคลเซี่ยมก็จะมีมาก ซึ่งจะทำให้เกิดเป็นผิวที่หนามาก และถ้ายิ่งกอปรด้วยปริมาณของปูนมีมากด้วยแล้ว ผิวที่จะเกิดขึ้นก็จะมีลักษณะทั้งหนาและแกร่ง ในประการตรงข้าม ถ้าหากส่วนผสมเจือน้ำน้อย เนื้อก็จะมีลักษณะหมาด ๆ การละลายตัวของปูนมีน้อย ผิวที่เกิดขึ้นจะค่อนข้างบาง ซึ่งเรียกว่า "ผิวเยื่อหอม" ๓.ผิวของวัดระฆัง ฯ จะมีลักษณะ เป็น "ผิวบาง ๆ " เป็นส่วนใหญ่ หรือเป็น"ผิวที่แนบแน่น" เกือบจะ"เป็นอันหนึ่งอันเดียวกันกับเนื้อ" มีปรากฏบ้างเหมือนกันที่ผิวของวัดระฆัง ฯ มีส่วนหนากว่าเกณฑ์ทั่วไปบ้าง แต่ไม่ถึงกับหนาเหมือนของบางขุนพรหม และเป็นผิวที่กอปรด้วย "ความนุ่ม" ค่อนข้างจัด ๆ ๔.ผิวของบางขุนพรหม "ส่วนมากเป็นผิวปูน"ที่ค่อนข้างหนาและมีความแกร่งสูงกว่าผิวของวัดระฆัง ฯ ประเภทเดียวกัน วรรณะขาวใสกว่าวรรณะของเนื้อ มีลักษณะในทำนองเป็นคนละส่วนกับเนื้อ - - - ข้อคิดเห็นเพิ่มเติม ๑.ลักษณะอย่างหนึ่งของผิวที่ควรศึกษาและฝึกสังเกตดู คือความหนา - บางของผิว เพราะว่าต้องใช้เมื่อพิจารณาเรื่องเนื้อเสมอ การได้ "ส่องดู" พระองค์จริงจะเข้าใจได้ดีกว่าและง่ายกว่าการดูรูปภาพพระแท้ ๒.การเข้าใจในเรื่องของผิวจะเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เข้าใจเนื้อชนิดต่าง ๆ คือ เนื้อเกสรดอกไม้ เนื้อกระแจะจันทน์ เนื้อปูนนุ่ม เนื้อกระยาสารท เนื้อขนมตุ๊บตั๊บและเนื้อปูนแกร่ง - - - แถมท้าย - เหรียญมีสองด้าน มีบวกมีลบ มีข้อเสียก็มีข้อดี - การบิดเบือนข้อมูลของพระสมเด็จ ฯ มีมานับสิบ ๆ ปี บางเรื่องบางอย่าง"จริงปนเท็จ" ทำให้คนสับสน งุนงง จับจุดไม่ถูก ดูพระสมเด็จ ฯ แท้ไม่เป็น และไม่เช่าแม้จะวางอยู่บนโต๊ะพับอยู่ข้างหน้า คนไม่รู้จึงมองข้าม เป็นโอกาสของผู้ที่ศึกษา "ข้อมูลจริง" อย่างจริงจัง เต็มที่และต่อเนื่อง ที่จะได้พบและได้เช่าพระสมเด็จ ฯ แท้ในราคาแสนถูก เคล็ดที่สำคัญที่สุดคือ "ข้อมูลจริง" และ "จำนวนข้อมูลที่มาก" มีผู้รู้หลายท่านเขียนในนิตยสารพระใจความว่า ถ้ามีพระสมเด็จ ฯแท้อยู่แล้วหนึ่งองค์ ก็จะรู้ดีเพียงหนึ่งพิมพ์ทรง หนึ่งแม่พิมพ์และหนึ่งประเภทของเนื้อ ควรต้องศึกษาให้รู้กว้างขวาง )