พระนางพญาพิมพ์เทวดา พระเกศดูคล้ายยอดพระมาลา (หมวก) ของเทวดา (เพื่อให้นึกเห็นภาพ - พระยาแรกนาสวมหมวกเทวดา) พระรอด ความร้อนสูงจนดินละลายเป็นเนื้อหินครก สูง ๒.๓ ซม. พระนางพญาสูง ๒.๒ ซม. Pra rod wat mahawan pim yai. Pra somdej wat rakang pim yai (prasomdet). Pra nangphya wat nangphya pim devada. (*Extra tip* สำหรับผู้เริ่มศึกษาพระสมเด็จฯ -- ตัวอย่างส่วนหนึ่งที่สวยของพระสมเด็จฯ - มักจะเห็นคำโฆษณา หรือได้อ่านคอมเม้นท์จำนวนมากว่าพระสมเด็จที่แสดงนั้นสวย แต่ไม่เคยมีใครบอกว่าสวยตรงไหน หรือสวยอย่างไร มีสุภาพสตรีท่านหนึ่งได้ไปอยู่ที่สหรัฐอเมริกาตั้งแต่ยังเป็นเด็กเล็ก เรียนจบปริญญาเอก (PhD) จากมหาวิทยาลัยที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่ง ปัจจุบันกลับมาอยู่ประเทศไทยและพูดไทยได้ชัดแล้ว เมื่อเอาพระสมเด็จฯองค์นี้ให้ดู สุภาพสตรีท่านนี้พูดอย่างเดียวว่า "ฐานสวยจัง" - - ฐานสวย ! ! นึกว่าคิดอยู่คนเดียว ยังมีคนคิดเหมือนกันอีกหนึ่งคน - - ความสวยของพระมี ๒ ลักษณะคือ ๑.การออกแบบที่งดงาม และการแกะแม่พิมพ์ที่ประณีต สวยงาม โดยทั่วไปจะได้รับความนิยม และเป็นพิมพ์นิยม ๒.พระอยู่ในสภาพดี การสึก กร่อน ผุและเปื่อยน้อย พิมพ์ติดดี ไม่ร้าว แตก บิ่น กะเทาะ ฯ (ใช้ในการประกวด) - - "พระสมเด็จ ฯ แท้เป็นพระที่มีฐานสวย" หมายถึงพระสมเด็จ ฯ ที่หลวงวิจารณ์เจียรนัยเป็นผู้ออกแบบและแกะแม่พิมพ์ ในหนังสือพระสมเด็จฯเขียนว่า เป็นพิมพ์ทรงนิยม หรือพิมพ์ทรงมาตรฐาน เขียนแบบคนที่ไม่มีความรู้ในทฤษฎีทางศิลป ฐานของพระสมเด็จฯ ดูเรียบ ๆ เป็นระเบียบ ด้านซ้ายและขวามีลักษณะต่างกัน ซึ่งเกิดจากการมองในแนวเฉียงแบบ perspective (เทคนิคการวาดภาพแบบที่มีสัดส่วนอย่างที่มองเห็น) ไม่มีส่วนไหนเด่นหรือด้อยหรือจืดชืด สัดส่วน (shape) และส่วนสัด (scale) ดูพอดี ไม่ขัดตา พอเหมาะ พอสมกับองค์พระ วงเส้นซุ้มและกรอบกระจก ดูสง่าและมั่นคง - - จุดสังเกตของพระพิมพ์ใหญ่ที่ใช้ในทางปฏิบัติ(คือการดูพระ)มีดังนี้ ๑.สัดส่วน ความกว้าง ยาวและลึก ๒.หัวฐานซ้าย - ขวาทุกฐาน รวม ๖ จุด ๓.ร่องระหว่างฐานบนกับฐานกลาง ๔.ร่องระหว่างฐานกลางกับฐานล่าง ๕.ร่องระหว่างพระเพลา (ตัก) กับฐานบน ๖.ร่องระหว่างฐานล่างกับเส้นซุ้ม (แนวระดับ) ๗.ความสูงของฐานทุกฐานจากเส้นซุ้มล่าง (แต่ละแม่พิมพ์ต่างกันบ้าง) ๘.แง่สันมุมฉาก (เหลี่ยม) ๙.ความมนโค้ง ๑๐.มุมหรือจำนวนองศา (โดยประมาณ - ใกล้เคียง) ๑๑.ความชันและความลาดเอียง ๑๒.ด้านบนของฐาน ๑๓.ด้านข้างของฐาน ๑๔.แนวล่างสุดของฐานที่ติดกับพื้นผนังคูหา ๑๕.แนวเส้นตรงสมมติที่ลากชิดกับหัวฐานทั้งสามหัวซ้ายและขวา ซึ่งทำมุมกับแนวระดับต่างกัน มุมด้านขวาขององค์พระจะป้านกว่าด้านซ้ายเล็กน้อย (มุมด้านซ้ายแหลมกว่าด้านขวา) ๑๖.ระยะห่างระหว่างหัวฐานล่างซ้าย - ขวากับเส้นซุ้ม จุดสังเกตทั้งหมดนี้จะเป็นข้อมูลส่วนหนึ่งที่บอกว่า เป็นการออกแบบและแกะแม่พิมพ์ของหลวงวิจารณ์เจียรนัย ซึ่งพระแต่ละแม่พิมพ์จะมีลักษณะของฐานคล้ายกันแม้จะมีขนาดต่างกันบ้าง - -ข้อมูลเรื่องฐาน ศึกษาได้จากข้อเขียนบทความ (เป็นเรื่องที่จำเป็น เพราะถ้าศึกษาและสังเกตเองจะใช้เวลา ซึ่งอาจนานมาก) พระแท้องค์จริง รูปภาพพระแท้ สำหรับรูปภาพนั้นควรดูรูปขนาดเล็กด้วยจะสังเกตเห็นสัดส่วนได้ดี การศึกษาเรื่องฐานก็คล้ายกับเรื่องกรอบกระจก คือต้องพินิจพิจารณามาก ไม่สามารถเข้าใจ จำและกะระยะได้แม่นยำในเวลาอันสั้น เมื่อศึกษาไปเรื่อยๆจะจำได้ทีละอย่าง วิธีหนึ่งที่ใช้ได้คือ ลองผิดลองถูก ทำไปจนกว่าจะเข้าใจดีและนำมาใช้ประโยชน์ได้ (แต่อย่าลองของแพง) วิธีนี้ในระยะยาวจะใช้เงินไม่น้อย ผู้รู้ท่านหนึ่งเขียนแนะนำในนิตยสารพระว่า ทำไปเรื่อยๆ ซื้อของถูกๆ ศึกษาไปเรื่อยๆสักวันหนึ่งจะพบพระแท้ (เรื่องนี้เป็นความจริง) - - เรื่องทีมีประโยชน์มาก อย่างหนึ่งคือ ใช้เมื่อเวลาดูพระด้วยตาเปล่า ถ้ามีความชำนาญมากแล้ว เพียงดูฐานก็สามารถที่จะบอกได้ว่า ไม่ใช่ (ไม่ใช่โดยมีเหตุผลที่ชัดเจน) - - - - - การแสดงโฆษณา เมื่อถึงเวลาหนึ่งก็จะถูกลบออกไป ถ้าคิดว่าส่วนไหนจะเป็นประโยชน์ควรจดเอาไว้ คงไม่มีใครเขียนข้อมูลและแนวทางปฏิบัติให้อ่านอย่างนี้อีก )