พระพินายเเละพระพิฆเนศวร

สืบเนื่องจากการค้นคว้าทางวาระจิตของพ่ออาจารย์ ประกอบกับเสียงเรียกร้องเเละท่านเห็นว่า สิ่งนี้จะทำให้เกิดประโยชน์แก่ผู้บูชา ท่านจึงได้จัดสร้างขึ้น

พ่ออาจารย์ได้ปรารภให้ฟังว่า พระพิฆเนศวรที่เราเจอนั้นไม่ใช่รูปร่างอ้วนท้วมมีศรีษะเป็นช้าง เเต่เป็นเทพบุตรองค์หนึ่งที่มีผิวกายขาวหน้าตาหล่อเหลางดงามถึงจะถูก ท่านจะคอยตอบรับการบูชาเเละสนองตอบความต้องการเเก่ผู้บูชาพระพิฆเนศวรนี้

นอกจากนั้นท่านยังได้เล่าเรื่องพระพินายที่เกือบจะไม่มีใครกล่าวถึงเเล้วให้ทราบอีกด้วย ท่านว่า พระพินายพระพิฆเนศวรนี้ เราเองก็ไม่ได้ก้าวล่วงไปสอบถามอะไรท่านมากเเต่หากพิจารณาเเล้วรูปร่างลักษณะเทพทั้งสองนี้จะเหมือนฝาแฟดกันทีเดียว ต่างกันก็เพียงรัศมีผิวกายพระพินายนั้นจะดุเเละจะมีรัศมีรุนเเรงกว่าพร้อมทั้งพระวรกายจะเป็นสีนิลดำเลื่อมสวยงาม ท่านว่า คนส่วนมากมักจะบูชาพระพินายรวมเเละปนไปกับพระพิฆเนศวรจนเเยกไม่ออกเเละท่านเองก็มักตอบรับการบูชาเเละให้พรผู้บูชาเช่นกัน

เเต่พ่ออาจารย์ได้พิจารณาเเล้วก็อยากสร้างไว้ให้เป็นเกียรติประวัติซักครั้ง หากท่านทำเป็นรูปเทวดารูปงามเเล้วบอกใครเขาว่านี่คือพระพิฆเนศวร พระพินายคงไม่มีคนเชื่อ เพราะรูปแบบที่เราเห็นเเละคุ้นตา จะเป็นเทพศรีษะช้าง ดังนั้นท่านจึงทำเเบบตำนานที่เขาทำกันมาโดยเชิญพระพิฆเนศวรเเละพระพินายที่ท่านสัมผัสประสบการณ์ตรงลงมาสถิตย์มาเเฝงในรูปเปรียบของท่านทั้ง 2 ด้าน

โดยด้านหนึ่งจะเป็นหน้าตรงนั้นท่านหมายถึงพระพิฆเนศวร อีกด้านหนึ่งนอนตะเเคงถือขอสับช้างท่านหมายกำหนดให้เข้าใจว่า เป็นพระพินาย เป็นครั้งเเรกเลยก็ว่า ได้ที่มีการสร้างวัตถุมงคลทั้ง2พระองค์แยกจากกันเเต่อยู่ในองค์เดียวกัน

ท่านมุ่งหวังให้ผู้ต้องการความสำเร็จได้บูชาโดยเฉพาะ ท่านกล่าวว่า เทพทั้ง2องค์นี้เฉลียวฉลาด ปราดเปรียวมีสติวิจารญาณรอบคอบ ซึ่งเป็นพื้นฐานของคนที่จะประสบความสำเร็จเเละทำการณ์ใหญ่ได้ ท่านเป็นใหญ่รอบรู้ในสรรพวิทยา เเละศาสตร์ทุกศาสตร์ที่จะพึงมีในจักรวาล นอกจากนั้นยังมีนิสัยส่วนพระองค์ที่เคร่งครัดยึดมั่นในกฏระเบียบปกครองส่วนรวมด้วยดี

ทางคติพราหมณ์ถือว่า ท่านได้สิทธิอัครบูชาคือต้องไหว้ต้องทำการบูชาเคารพท่านก่อนเป็นอันดับเเรก ทำอะไรจึงจะสำเร็จ คติพราหมณ์นั้นเชื่อว่า ท่านเป็นโอรสพระศิวะกับพระเเม่อุมา เป็นเทพเจ้าเเห่งฤทธิและสิทธิ ดั้งนั้นผู้ใดปรารถนาเข้าถึงอิทธิฤทธิ์และอำนาจอันยิ่งใหญ่ ผู้ใดปรารถนาสิทธิความชอบความสำเร็จอย่างงดงามในสรรพศาสตร์ทุกเเขนง จึงต้องบูชาเคารพพระองค์

การบูชานั้น พ่ออาจารย์กล่าวว่า ถ้าจะให้ประสบความสำเร็จไวมากเเละได้มาก ไม่ต้องทำอะไรเยอะเเค่ถวายนมสดให้ท่านประจำหมั่นเปลี่ยนปล่อยๆ น้ำเปล่า น้ำชา พวกนี้ก็อย่าให้ขาด เพียงเท่านี้ แต่เคล็ดในการบบูชานี่ต้องต่างหาก เพราะว่า การบูชาท่านจะไม่เหมือนการบูชาเทพเจ้าทุกพระองค์โดยสิ้นเชิง

ผู้จะรับไปบูชานั้น จะต้องปฏิบัติกับท่านเหมือนเป็นสมาชิกคนหนึ่งในครอบครัว นอกจากให้ความเคารพ ยังต้องให้ความรักความเอ็นดูกับท่านด้วย คล้ายๆ กับการเลี้ยงกุมารทองเเต่มากกว่านั้นคือท่านเป็นเทพต้องวางไว้ในที่สูง ต้องหมั่นพูดคุยหยอกล้อเล่นกับท่าน เหมือนเลี้ยงลูกหลานของเรา นั่นเเหละไวเเน่ ต่อไปจะไหว้จะขออะไรท่าน บางครั้งไม่ต้องขอเเค่คิดก็สำเร็จได้ อันนี้ต้องเเยกให้ออก ไม่ใช่การเล่นหัวเป็นการให้ความเคารพเสมอญาติผู้ใหญ่เเต่ก็พูดคุยหยอกล้อเล่นกับท่านเเบบเด็กๆ คงจะนึกออกกันนะ นี่คือสิ่งที่ต้องปฏิบัติ คล้ายๆ เราพูดคนเดียวเหมือนเลี้ยงกุมารนั่นเเหละจะไปไหนก็พ่อทั้งสองไปกับลูกนะ จะกินอะไรก็วันนี้ลูกกินสิ่งนี้สิ่งนั้น มะมากินด้วยกัน อะไรแบบนี้ ไม่ต้องพกองค์ท่านก็ได้ เพราะหากได้รับเเล้วมันเป็นหน้าที่ที่ท่านต้องตามเราอยู่เเล้ว

ทีนี้สำหรับองค์พระจะเเกะด้วยไม้ช่อฟ้าสมเด็จโต วัดระฆัง ซึ่งก็เหลือน้อยเต็มทีไม่รู้ท่านจะทำได้อีกกี่องค์ โดยที่ด้านบนจะอุดผงนะคาบสำเร็จ เพื่อให้คำพรเเละความปรารถนาของผู้ใช้สำเร็จผลตามสายวิชา และด้านล่างจะเจาะรูไว้อุดตะกรุด 3 ดอก พ่ออาจารย์ขอให้ผู้บูชาเลือกว่าต้องการพุทธคุณเน้นด้านไหนเเน่นๆ 3 เรื่อง ท่านบอกว่า 3 เรื่องนี้ต้องสำเร็จ เหมือนพรโดยตรง 3 ข้อ 3ประการจากทั้ง 2 พระองค์ท่าน โดยพระบูชานี้จะต้องเป็นพระเครื่องประจำตัวในสายผู้ที่เคารพรักท่านอย่างเเน่นอน

ทีเเรกท่านจะเเกะองค์เล็กๆ เเต่ทำไปทำมาเล็กไม่ได้ใหญ่พอๆ กับพระศิวะทีเดียว เเต่ท่านเมตตาให้บูชาในราคาครึ่งต่อครึ่ง เพราะท่านตั้งใจเเละอยากให้พ่อแม่สามารถเช่าไว้ให้เป็นพระประจำตัวของลูกๆ ได้ หมั่นสอนเขาให้รู้จักพูดคุยเเละการบูชา ท่านว่า อยากให้ประสบความสำเร็จทางการศึกษา และสายงานสายอาชีพทุกสาย

คาถาที่ท่องก่อนการบูชา
โอม กัง คณปัตเย นะโม นะมะหะ ศรีสิทธิ วินายักกา นะโม นะมะหะ อัสตะวินายักกา นะโม นะมะหะคณปติ ปับปา โมรยา